اگر در گذشته با کودک خود به شیوه نادرستی برخورد میکردید و حالا میخواهید آسیبهایی که آن روش بر کودکتان گذاشته را جبران کنید، لازم است به چند نکته توجه داشته باشید:
1- اینکه شما آماده تغییر هستید و میخواهید رفتار گذشته را تغییر دهید موضوع بسیار مهمی است و شاید یک درس مهم تربیتی و اخلاقی هم برای فرزند شما در همین موضوع نهفته باشد. بنابراین این را باید خیلی قدر دانست و به ارزشش توجه کرد.
2- هر تغییر و بهبودی نیاز به تدریج و زمان خاص خودش دارد؛ پس باید توجه داشته باشید آن تغییری که میخواهید در فرزندتان اتفاق بیفتد قطعاً زمانبر خواهد بود. این موضوع از این جهت مهم است که بعد از مدت کوتاهی که رفتارتان را تغییر دادید و اصلاح کردید توقع نداشته باشید بلافاصله اثر مثبت آن تغییر را ببینید و شاهد حل شدن همه مسائل باشید؛ قطعاً نیاز به زمان خواهد داشت و این طبیعت کار هست و به این معنا نیست که شما این کار را خوب انجام ندادهاید یا در مسئله تربیت موفق نبودهاید.
3- باید در این موارد نگاهتان نگاه حل مسئلهای باشد؛ یعنی باید مشکل و مسئله را بهدرستی بشناسید و به دنبال پیدا کردن راهحلهایی که در آینده به کمک شما خواهند آمد، باشید. اینکه خودسرزنشی کنید و مدام به گذشته برگردید و بگویید «اگر فلان کار را انجام نداده بودم اینطور میشد» یا «اگر فلان اتفاق نمیافتاد اینطور میشد»، فقط شرایط را بدتر و مشکل را پیچیدهتر میکند. پس نگاهتان به آینده باشد و اینکه از این به بعد چه باید کرد. همچنین همانطور که گفتیم باید رویکرد حل مسئلهای داشت. باید مشکل را بهدرستی بشناسید و ببینید کدام رفتارهای فعلی فرزندتان ممکن است به اشتباهات شما برگردد و چه رفتارهایی طبیعی سنش یا به خاطر شرایط مثلاً داشتن فرزند دوم است. خیلی وقتها وقتی پدرها یا مادرها خودشان را در موضوعی مقصر میبینند هر مسئله باربط و بیربطی را به آن موضوع مربوط میکنند! این باعث میشود که با کلاف سردرگمی از مسائل روبهرو شوند. مطمئناً خیلی از رفتارهای فرزند شما طبیعی است. پس همه چیز را نباید به این ارتباط داد که چون من قبلاً رفتار درستی نداشتم پس فرزندم مشکلاتی پیدا کرده است.
4- باید به موضوع مهم «انعطافپذیری مغزی» توجه داشته باشید. به فرض که فرزند شما آسیبهایی دیده باشد و مسائلی برایش پیش آمده باشد، درست است که سالهای اول زندگی بسیار مهم است و این را انکار نمیکنیم، اما در عین حال مطالعات جدید اثبات کرده که مغز انسان انعطافپذیر است و میتواند یادگیریهای جدید داشته باشد و عادتها و رفتارهای جدید را شکل دهد و سرمنشأ رفتارهای جدیدی باشد. بنابراین انعطافپذیری مغزی یک امر اثباتشده است و این را نشان میدهد که به فرض که در سالهایی از زندگی کودک اتفاقات ناگواری افتاده باشد، اینها قابل جبراناند و باید تلاش کرد که این جبران حتماً اتفاق بیفتد؛ نه فقط در سطح بیرونی رفتار، بلکه حتی در لایههای زیرین و در لایههای مغزی هم میتواند این تغییرات به سمت مطلوب اتفاق بیفتد.
همه این مسائل به ما این دید را میدهد که باید امیدوارانه و با دید مثبت کار را دنبال کنیم و مطمئن باشیم که میتوانیم به نتیجه مطلوب برسیم.
بدون دیدگاه