از چه سنی می‌توانیم کودک را برای ساعاتی نزد پرستار یا مراقبی غیر از مادر بگذاریم؟
بچه‌ها از سنین حدود 4 ماهگی تا 18 ماهگی و بعضاً از 7-8 ماهگی تا 18 ماهگی به طور جدی با مسئله اضطراب جدایی روبه‌رو هستند. بنابراین بهتر است در این بازه زمانی کودک از مادرش جدا نشود. اما اگر شرایط و ضرورت‌هایی ایجاب می‌کرد که کودک ساعاتی کنار مراقبی غیر از مادرش باشد لازم است جهت پیشگیری یا کم کردن آسیب‌های این مسئله به نکاتی توجه داشته و اقداماتی انجام دهیم.
1- نحوه جدایی، مهم‌تر از طول زمان آن. مدت زمان جدایی کودک از مادر نباید خیلی طولانی شود زیرا با وجود اینکه کودک درک چندانی از زمان ندارد، اما طولانی بودن این زمان می‌تواند برایش کلافه‌کننده باشد. بنابراین نمی‌توانیم دقیقاً مشخص کنیم که مثلاً نیم ساعت جدایی اشکالی ندارد اما دو ساعت بد است. آنچه مهم‌تر از مدت این جدایی است، نحوه جدایی و پروسه‌ای است که مادر و کودک طی می‌کنند.
2- تغییر مداوم مراقب کودک ممنوع! باید تلاش کنیم اگر پرستاری از کودکمان مراقبت می‌کند، حداقل به مدت شش ماه تغییر نکند و در این مدت فرزند ما به جز مادر فقط با یک مراقب دیگر ارتباط داشته باشد؛ یعنی مثلاً اگر کودکمان در شش ماهگی با مراقب جدید آشنا شده، تا دوازده ماهگی این فرد تغییری نکند. این موضوع به آرامش و احساس امنیت کودک ما کمک می‌کند.
3- گام به گام پیش بروید. باید حتماً پیش از این جدایی برنامه‌ریزی کنیم و گام به گام و با برنامه پیش برویم به این صورت که آشنایی کودکمان با مراقب جدید در کنار مادر اتفاق بیافتد. باید زمانی را قرار دهیم که هم مادر و هم مراقب جدید حضور داشته باشند و کودک در کنار مادر با مراقب آشنا شود؛ سپس مادر به مرور فاصله بگیرد. یعنی روز اول زمان عدم حضور او بسیار کوتاه، مثلاً نیم ساعت باشد و مادر غذای کودک را بدهد و بقیه کارهای او را انجام دهد؛ سپس به مرور این زمان می‌تواند بیشتر شود. توجه داشته باشید اینکه کودک بخواهد از همان روز اول هم جدایی از مادر را تحمل کند و هم غذایش را با کس دیگری بخورد و… برایش سخت و اضطراب‌آور است و نباید همه روتین‌های کودک یک دفعه تغییر کند.
در پایان باز هم تأکید می‌کنیم که بهتر است تا سن 18 ماهگی، مادر کنار کودک باشد و هرچه زمان جدایی از مادر در این بازه سنی کمتر باشد برای سلامت روان و آرامش کودک ما بهتر است.
بدون دیدگاه